SERDAR TUNCER RESİMLİ ŞİİRLER (2)


Âh bir gelse diyorum, binlerce âh geliyor, bir sen gelmiyorsun!
Allah için her şeyini verebilecek olana, Allah c.c. her şeyi verir!
Alsak başımızı gitsek seninle benim bile olmadığım bir yere. . .
Bakmasa kıyamet baksa kıyamet! Ölüp ölüp dirilmek aşk dediğin.
Aşık hiç yalnız kalır mı Hafız? Yâr çıksa kapıdan, hasreti gelir..
Bir kere de arayıp ; ne var ne yok 'özledim' desen. Serdar Tuncer
Bir şey'in olsam yetecek, her şeyim olmazsan yetmiyor!
Edep dizlerin bükülmesi değil, Gönüllerin diz çökmesidir.
Ey sevgili, seni bulan kendini kaybetmiştir, kendini kaybetmeyen seni bulamaz..!
Gerçekten özleyenler, özlediklerini dile dökmeye mecali bile kalmayacak kadar özleyenlerdir. İnsan gerçekten özlerse, özledim diyemez; ama ona bakan, onun gözlerinde özlediğini seyreder...
Hata yapana yapmamış gibi davransak, hata yaptığımızda yapmamışız gibi yapar mısın Allah'ım..
Her şey bu kadar anlamsız gelirse şiir yazardık eskiden. Şimdi şiir de anlamsız. Sağlam bir sükut paklar bizi...
Hiç bir şey yapmamak da yorar kalbinde yâr olanı.
Kalbimde bir güzel, kalbimden güzel...
Kitap gibi konuşan adam olmaktansa, sükûtunun bir ânını kitapların şerh edemediği adam olmalı!
Konuştukça çirkinleşen adamlar bir sussa, sustukça güzelleşen adamlar ne güzel konuşurlar.
Seni sende öldürene aşk diyorlar, O edip onunla diriltene sadakat..!
Ne zaman umrumda ne mekan benim Yarından vazgeçtim dünden vazgeçtim Ne bu ömür benim ne de can benim Ben seni göreli benden vazgeçtim Derde hedef oldum sen oksun diye Güllere yalvardım sen koksun diye Sen yoktun yanımda sen yoksun diye Akşamdan geceden günden vazgeçtim Sensiz ne yurdum var ne yerim dedim Senden sorarlarsa ne derim dedim Belki kavuşursam üzerim dedim Ben senin uğruna senden vazgeçtim
Sevda senedine bir imza attım Neyleyim icraya geldi yalnızlık Seni vermem diye bin yemin ettim Benden beni bile aldı yalnızlık Lokman hekim libasını giyerek Senin tek tabibin benim diyerek Kanımı içerek ömrüm yiyerek Derdime dermanı buldu yalnızlık Senin suretinde kapladı beni Aşk diye hicrana sapladı beni Önce kendisiyle topladı beni Sonra sensizliğe böldü yalnızlık O şimdi padişah ben garip köle Elveda mutluluk merhaba çile Ezerdi sen varken karınca bile Köleydi kapımda kuldu yalnızlık Sende düşüp gittin kendi derdine Gölgem firar etti hasret yurduna Çekip gittim kaf dağının ardına Hoşgeldin diyerek güldü yalnızlık Yeter artık dedim kavgadan bıkıp Ölüyorum seni yalnız bırakıp Anlaştık diyerek elimi sıkıp Peşimden toprağa daldı yalnızlık
Yârin derdi devadır derde muhtaç etme beni/ Namertten ırak eyle merde muhtaç etme beni!