Gözde mi gizli yalan aynalar mı bilmece
Görenler beni toprak seni et kemik sansın
Son dönüş gemisini sular yaksın bu gece
Doğ ufuktan İstanbul ayışığı kıskansın
Can beden gurbetinde sen sılasın ey şehir
Güneş buseni tadar geceyi aydınlatır
Senle şerbettir ölüm sensiz yaşamak zehir
Sus da anlat İstanbul sükut kalbi çınlatır
Sende rüzgarsız gönül ben gönülsüz fırtına
Sana sen kaldı saat vuslatına bir adım
Şu tabutu İstanbul yükleniver sırtına
Yokluğuna kanarken toprağına susadım
SERENAT
