Yüreğim Cehennem, gözlerim suspus
Aşk böyle bir şey mi, bilemiyorum
Ben denen kafeste, kim, niye mahpus,
Neden gözlerinle gülemiyorum?
Kendimi örüyor solum, sağıma
Mühür vuruyorlar gönül bağıma
Âsumân ağlıyor yalnızlığıma
Senden başka bir şey dilemiyorum
Kalmadı kırmızım, yeşilim, sarım,
Bir yanıma düşman şimdi bir yarım
Ne elim var benim, ne parmaklarım;
Uzanıp yaşını silemiyorum
Gökyüzünde hicret, dallar secdede,
Sırılsıklamım ben bir bilmecede;
Aşka koşuyorsa her şey sence de,
Neden çıkıp sana gelemiyorum?
Hasret bırakmıyor taş üstünde taş,
Bitmiyor bu sessiz, bu sensiz savaş,
Her gün vuruluyor, ben, yavaş yavaş,
Ama gözlerinde ölemiyorum...
|Selçuk Bekar|
GÖZLERİNDE
