Kelime muammâ, sevgi kör bıçak
Anlatmaya kalksam dil kan oluyor
Resimde soluyor baktığım çiçek
Toprağı koklasam, gül kan oluyor
Sustukça içimde haykıran bir ses
Diyor ki ümitten ümidini kes
Seni anıp sigaramdan bir nefes
Çeksem; duman alev, kül kan oluyor
Sazımla konuşsam susmak zûl diye
Bir türkü yollasam sana gül diye
Vursam mızrabımı hadi gel diye
Yollar çıkmaz sokak, tel kan kokuyor
Bir şâir âh çeker boyun bükerek
Ne lâfa hâcet var, ne söze gerek
Biri dostum dese, bu kahpe yürek,
Dosta doğru giden al kan oluyor!
(1998 Ankara)
DOSTA DOĞRU
