BAYAN NİHAYET

Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni

 Ne kadar yakından ve arada uçurum;
İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi

 Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
 Yalnız seni, yalnız senin gözlerini

 Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım
 Ben artık adam olmam bu derde düşeli

Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya
 Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki

 Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi
 Ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmeği

 Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;
 Hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki

 Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
 Nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini

 Çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu;
 Bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri

 Rastlaşmamak için elimden geleni yaparım
 Bu böyle pek de kolay değil gerçi...

 Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;
 Bunun verdiği mutluluk da az değil ki

 Çıkar giderim bu kentten daha olmazsa,
 Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki

İnan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem,
 Son isteğimi de söyleyebilirim şimdi:

 Bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu
Yalvarırım onu okuma çarşamba günleri

|CEMAL SÜREYA|